Moet kunnen, toch?

Je weet wel dat het niet moet. Maar wie de bal kaatst, kan hem terugverwachten. Bovendien zijn die gasten inmiddels oud genoeg om te leren hoe het leven echt in elkaar steekt. Ze mogen nu wel eens inzien dat hun gedrag consequenties heeft. Echte consequenties.

Allemaal bullshit

Spoiler alert: het ligt niet aan die leerlingen dat je als leraar staat te schreeuwen. Die doen namelijk gewoon hun ding. Het is volkomen normaal dat ze ontdekken hoe ze om moeten gaan met autoriteit (want dat ben je als het goed is). Het ligt dus aan jou. Als persoon.

Waar het precies aan ligt, is een raadsel

Misschien heb je stiekem toch wat last van die extreem hoge werkdruk in het onderwijs. Misschien heb je slecht geslapen. Of misschien heb je wel gewoon even wat ruzie met je partner. Kan allemaal, maar het doet er niet toe. Feit blijft dat het uit jezelf komt.

Keep calm and carry on

Het is eigenlijk best gek dat je terug schreeuwt. Je bent namelijk geen leraar geworden om leerlingen te pesten of kleineren. Je wilt ze helpen. En dat doe je het best door kalm te blijven. Zo loop je namelijk niet leeg in je energie én ga je straks met een positief geval naar huis.

Werk aan de winkel

Stop dus met het rechtvaardigen van je eigen geschreeuw. Spiegel je niet met kinderen uit je klas, maar houd de spiegel altijd zelf voor. Denk nog eens terug aan je opleiding of tel tot tien. Doe whatever voor jou werkt, maar laat kalmte je kracht zijn.

Makkelijker gezegd dan gedaan. I know. Maar het maakt het werk wel beter vol te houden. En soms - heel soms - wordt het zelfs leuk. Voor jou én je klas.